..roztacza się i napełnia przestrzeń,
kolejny spektakl w teatrze życia..
uwodzą nas chwile doczesne,
tak miłe, czułe i piękne..
życie tchnie z drzew, z kwiatów,
z niemych chmur w powiewach wiatru..
a tylko czasem pod strzechą nocy
w zwiewnej sukni z alabastrowej mgły,
tańczą wspomnienia kształtów i smaków
odbijają blask chwil w lustrzanej tafli..
2 komentarze:
Roztacza się i nasącza przestrzeń,
"jak puste kłosy z podniesioną głową stoję" rozkoszy pełen i przesytu dla innych ludzi mam twarz jednakową ,ciszę blękitu,chodź mi
niebo wyzłacasz,kolorami powlekasz nadzieje,drąży niepewność, istniejesz ?
.. w łagodnych oddechach wiatru.. przechodząc między kroplami deszczu.. czuć ciepło promyków słońca.. odurzają wonnością aromaty.. tworząc rosę dotyków.. tulą słowami zachwytu.. upojne chwile.. cudem istnienia..
Prześlij komentarz